Typ tekstu: Książka
Autor: Konwicki Tadeusz
Tytuł: Dziura w niebie
Rok wydania: 1995
Rok powstania: 1959
Uczepił się drucianego ogrodzenia i dyszał ciężko, przełykając ostry ból w płucach.

Polek śpieszył się. Biegł co sił ku stacyjce, a kiedy ją minął, zatrzymał się, żeby ułożyć odpowiedni plan strategiczny. Potem przez znajomą dziurę w płocie dostał się do ogrodu sąsiadów i gęstym, kłującym, nieprzychylnym maliniakiem pobiegł w stronę zabudowań państwa Linsrumów. Jeszcze jedna dziura w płocie i oto już tylna, ślepa ściana świronu.
Polek wciska się pomiędzy tę ścianę i płot krzywy, chwiejący się. Jest tu szczelina, w której kury zażywają drzemki poobiedniej. Nikt z ludzi tu by się nie pomieścił, lecz dla Polka starczy przestrzeni. Jest to bowiem
Uczepił się drucianego ogrodzenia i dyszał ciężko, przełykając ostry ból w płucach.<br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br>Polek śpieszył się. Biegł co sił ku stacyjce, a kiedy ją minął, zatrzymał się, żeby ułożyć odpowiedni plan strategiczny. Potem przez znajomą dziurę w płocie dostał się do ogrodu sąsiadów i gęstym, kłującym, nieprzychylnym maliniakiem pobiegł w stronę zabudowań państwa Linsrumów. Jeszcze jedna dziura w płocie i oto już tylna, ślepa ściana świronu.<br>Polek wciska się pomiędzy tę ścianę i płot krzywy, chwiejący się. Jest tu szczelina, w której kury zażywają drzemki poobiedniej. Nikt z ludzi tu by się nie pomieścił, lecz dla Polka starczy przestrzeni. Jest to bowiem
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego