kierownicą, ja poprowadzę drugi wóz, bo ten orzeł gotów jeszcze silnik zatrzeć. .<br>Ruszyli noga za nogą, powolutku i ciągnęli tak dobre kilkanaście kilometrów. Piekarski klął przy kierownicy, bo zdawał sobie sprawę, że cały precyzyjnie obmyślony plan może wziąć w łeb. Trzeba było ratować go za wszelką cenę.<br>Wreszcie wjechali między zabudowania jakiegoś miasteczka. Zapadał już wieczór, rozbłysły pierwsze światła w oknach. Piekarski zwolnił jeszcze i rozglądał się uważnie. Dostrzegł to, czego szukał, małą szopę ogrodzoną siatką i wielki, dumny napis - Antoni Walendziak. Mechanika Pojazdowa. Zatrzymali się.<br>&lt;page nr=19&gt;<br>Brama była zamknięta na kłódkę- Piekarski rozejrzał się i zdecydowanym krokiem pomaszerował ścieżką w stronę