Hipolita Cegielskiego wyszli na ulice wczesnym rankiem, po drodze do centrum dołączały do nich kolejne grupy robotników. Tłum gęstniał. Raz po raz ktoś krzyczał: "Pamiętajcie, nie deptać trawników". Typowi poznaniacy. Bo przecież strajk strajkiem, protest protestem, ale jutro też jest dzień. Trzeba żyć. I znów iść do pracy. - Tak nie zachowuje się tłum, który idzie krwawo rozprawić się z władzą - mówi Stanisław Jankowiak. Szli w kierunki placu Stalina, dzisiejszego placu Mickiewicza. Mieli transparenty, na których wypisali żądania: chleba, podwyżek, wolności. <br><br>Aleksandra Banasiak pamięta, że zapowiadał się piękny słoneczny dzień. Rano wyszła ze szpitala na dworzec odebrać ojca. Przyjechał z rodzinnej Dobieszczyzny wraz