o czym napomknąłem na samym początku, że nic innego jak właśnie potrzeba i wysiłek otworzenia siebie na świat zewnętrzny utrudniają mi uporanie się z Twoim listem. Przypominając ładną historyjkę o ośle kuszonym dwoma pokarmami, można w podobnej co moja reakcji znaleźć odwrotną stronę medalu. Trudno. Bo poza zainteresowaniem różnorodną treścią zaciekawia mnie Twój list jeszcze, jako pewien fragmentaryczny przejaw ludzkiej osobowości, a tą, jak się domyślasz, Ty jesteś w tym wypadku. Noszenie w sobie dwóch sprzecznych wizji świata: jednej potępieńczej, zanurzonej w ciemnych oparach eschatologicznych, a drugiej przeciwstawiającej się jak gdyby z marmuru wykutym doskonałym kształtem mądrości i harmonii, przyznasz, że