Marta usłyszała wtedy wyciskające łzy "poliuszko pole", a zaraz i rozdzierające "Sołowi, sołowi ne pijut". Nie panując nad sobą, wsparła głowę o ramię Hani i rozpłakała się. Hrabina nie uniosła powiek. "Wracz" podszedł na palcach do obu i niezgrabnie pogłaskał Martę po włosach:<br> - Niczewo.<br> Chyba następnego już dnia Surmówna z zaczepną miną oznajmiła ojcu:<br> - Tatusiu, ja tutaj założę szkołę. Zaraz.<br>Surma przyjął jej wyznanie spokojnie. Chyba należy jednak porozumieć się z pułkownikiem? Może wezwać sołtysa i razem iść prosić o zgodę? Owszem, szkołę można założyć. Jakimś cudem wojsko nie zajęło oficyny. Siostry Wadkowskiej mieszkają na wsi, domek stoi pusty. Pomysł nie