w ramach różnych systemów można osiągać wartościowe wyniki. A przeciwnicy, bliżsi i dalsi, grają bardzo różnie rozgrywki strefowe, a potem turnieje, liga pierwsza i liga "wyższa", gdzieniegdzie zwana również superligą, grupy ekstraklasy A1 i A2. A potem reprezentacje wychodzą na parkiet i grają, że palce lizać. Tymczasem nie ma co zajmować się koszykarzami Związku Radzieckiego, Jugosławii, Czechosłowacji. Nie ma co, bo wygląda na to, że kontakt z tymi przeciwnikami został utracony. Ale Austriacy, Finowie, Francuzi, a nawet Hiszpanie, Holendrzy, Włosi - jak oni to robią? Przecież konflikt klub-reprezentacja, o którym u nas tak głośno, powinien być w tych krajach znacznie silniejszy