krytyki. Chodzi w tym momencie zwykle o to, że typowość jest bezsprzecznie zasadą niepodważalną i życie pisarza bez niej prowadziłoby w szybkim tempie do zguby, niemniej jednak, towarzysze, pamiętajmy: obowiązkiem pisarza jest dołożyć wszelkich starań, aby typowość w jego wykonaniu, będąc tak typową jak tylko się da, zarazem nie była zanadto nudną! Przyznajmy, towarzysze: nazbyt często postacie naszych pozytywnych bohaterów, będąc słusznie pozytywnymi, są zarazem niesłusznie papierowymi! Bohater pozytywny może być zarazem typowy i obdarzony indywidualnymi ludzkimi cechami!<br> A owszem, owszem: zamiłowaniem do modelarstwa albo posiadaniem gderliwej teściowej - mruczy w tym miejscu czytelnik, który naczytał się w swoim czasie powieści produkcyjnych