z łagodną, ale nieustępliwą cierpliwością wtajemmczał go w arkana swego zawodu, a równocześnie wzbogacał jego wiedzę opowieściami o smutnym losie Barbary Ubryk i zbrodniach Kuby-Rozpruwacza.<br><br>Stojąc na środku podwórza spoglądałem na ten żałosny zakładzik, gdzie mój ojciec, tak niedawno jeszcze władca pięknego parowozowego świata, miał być "dyrektorem".<br><br>Wuj Benedykt zaofiarował ojcu tę posadę, aby nam przyjść w ten sposób z pomocą, ale jego zamaskowana wspaniałomyślność była zbyt przejrzysta. Nie ulegało wątpliwośei, że Gawlik świetnie sam sobie radzi z warsztatem i że kwalifikacje ojca nie mogą tu mieć żadnego zastosowania. Pensja 120 rubli miesięcznie stanowiła więc upokarzający datek z kieszeni wuja