ją wzrokiem, który zdawał się mówić:<br><br>"A więc to jest ta szczęśliwa dziewczyna, którą ktoś pokochał prawdziwą wielką miłością..."<br><br>Porównywałem je obie i ze zdziwieniem stwierdziłem, że pomimo kontrastu każda z nich jest na swój sposób zachwycająca. Tylko że od panny Kazimiery wiał chłód, a w Polinie czuło się nieustający żar.<br><br>Gracze stopniowo poddawali się hazardowi. Zenaida Mojsiejewna, której ogromnie szła karta, rozbijała jeden bank po drugim i układała przed sobą rulony srebra.<br><br>- Balzak twierdził, że kto ma szczęście do kart, ten ma szczęście w miłości - zauważył Jurczenko.<br><br>Wszyscy tak byli przejęci grą, że nikt nie dosłyszał dzwonka. Dopiero ojciec po