lecz dawać konkretną informację, nie unikał streszczania i cytatów uważając je za ważny element orientacji w problematyce utworów i punkt odniesienia dla analiz formalnych. W swej postawie był zgodny z pokoleniem swoich współczesnych. Młodej Polsce przypisywał zasługę wydobycia się z ciasnoty zobowiązań społecznych, pochwalał jej indywidualizm i uniwersalizm, choć dostrzegał zarazem jej słabości i ograniczenia. W teatrze, podobnie jak w literaturze widział nie tylko czystą sztukę, lecz instytucję jednocześnie, służącą zachowaniu ciągłości w rozwoju kultury narodowej. Dlatego najbliższym mu ideałem był wzór paryskiej <name type="tit">Comédie Française</>, teatru dbającego o klasyczną formę i najwyższy poziom realizacji aktorskiej wielkiego repertuaru narodowego. Nie miał natomiast