te same typy faktury chóralnej ­ konwencjonalnej, w gruncie rzeczy XIX-wiecznej <br>(zwłaszcza dwojenia oktawowe i unisonowe),<br> ­ w mszach Nowowiejskiego i Jurdzińskiego, u Świerczka tylko sporadycznie, <br>pewne odcinki operują materiałem swobodnym, pochodzącym z inwencji kompozytora,<br> ­ w mszy Nowowiejskiego frazy z motywiką pieśni są bardziej zaokrąglone "miękkie", <br>podczas gdy u Świerczka ostrzej zarysowane rytmicznie. Jurdziński używa najdłuższych <br>fraz z motywiką pieśni,<br> ­ partia organowa mszy Jurdzińskiego jest najbogatsza, przy tym zautonomizowana,<br> ­ motywika Bogurodzicy pełni rolę formotwórczą, przyczyniając się do wyraźnego <br>i jasnego rozczłonkowania mikrostrukturalnego na odcinki ­ wersy, zasadniczo <br>bez powtórzeń tekstowych.<br> Rączkowski w Mszy Bogurodzica (1943) na 4-głosowy chór mieszany i organy integruje