pamięci. "Ri -fi -fi" brzmiało zawadiacko i dodawało otuchy. Przy akompaniamencie "Ri -fi -fi" przebrnął przez najmroczniejszy odcinek świerkowego młodnika i wydostał się najjaśniejszy obszar rozciągającego się za kościołem parku.<br>W oknach plebanii jarzyły się światła. Przeciekały przez gęste krzewy i rozpraszały mrok. Można było dostrzec jaśniejsze pasma ścieżek i zarysy pięknych, rozłożystych drzew.<br>"Nie jest tak źle, jak by mogło być" - pomyślał wesoło i jeszcze przyspieszył kroku. Wkrótce znalazł się nad jeziorem, obok przystani. Woda leżała jak ołowiana tafla -ciężko i nieruchomo. Ani jednej zmarszczki na powierzchni. Przycumowane do pomostu kajaki wyglądały z brzegu jak wielkie egzotyczne ryby, wynurzające pyski