pracach Lange rozwija metodę badawczą zapoczątkowaną przez szkołę lozańską. Równocześnie silnie akcentuje społeczny charakter ekonomii jako nauki, czyniąc przedmiotem jej rozważań społeczne prawa dotyczące produkcji i podziału dóbr.<br>W światowej literaturze ekonomicznej O. Lange znany jest przede wszystkim jako strona sporu z L. von Misesem w kwestii możliwości racjonalnej alokacji zasobów w gospodarce socjalistycznej. Zdaniem Misesa, gospodarka socjalistyczna nie jest w stanie rozwiązać zagadnienia odpowiedniego gospodarowania czynnikami produkcji. Lange dowodził tezy przeciwnej. Według niego "Centralny Urząd Planowania mógłby zapewne dojść do cen równowagi poprzez znacznie mniejszą liczbę kolejnych prób, niż się to dzieje w rzeczywistości na wolnokonkurencyjnym rynku". Rzeczywistość rozstrzygnęła spór