czy estetycznych, etycznych lub nawet utylitarnych! Gombrowicz zwraca się przeciw Wartościom, a szczególniej Pięknu, ponieważ nikt nie może powiedzieć, "ile w tej Piękności jest prawdziwego piękna, a ile historyczno-socjologicznych procesów?" (F 77) O piękności przez wielkie P woli nie mówić, ciekawią go raczej "procesy"... można więc chyba uznać to zastrzeżenie za ustępstwo wobec opinii powszechnej, podobnie jak ostrożne zasłanianie się "drugorzędnością". Przeciwnikiem jest w istocie piękno jako idea lub transcendentale. Nie dlatego, aby Gombrowicz chciał być kłamliwy, amoralny czy ostentacyjnie szkaradny.<br>Może właśnie pragnie być prawdziwy, moralny czy pociągający - ale po swojemu? Przekonany jest w każdym razie, że jego własna