uciekają po prostu przed nadciągającą burzą piaskową.<br> Bosman nie mylił się. Od zachodu nadchodziła gęsta mgła. Olbrzymim<br>półksiężycem szybko zbliżała się do jeźdźców. To gorący wiatr gnał z<br>głębi lądu całe chmury drobniutkiego, czerwonawego pyłu. Zaledwie burza<br>piaskowa dopadła niefortunnych łowców, natychmiast pojęli grozę swego<br>położenia. Drobny pył oślepiał wierzchowce, zasypywał jeźdźcom oczy,<br>wdzierał się do nosów, uszu, przenikał przez ubranie do ciała. Konie<br>zaczęły chrapać z przerażenia i wysiłku. Czerwonawe chmury pyłu zasnuły<br>całe niebo. Mrok spowił step. Stało się naraz bardzo duszno. Teraz<br>gwałtowny wicher uderzył w konie i jeźdźców.<br> - Uciekajmy za emu, jeśli mamy wyjść stąd cało! - krzyknął