Ptolemeusza. Ten ostatni opisuje Syriusza jako gwiazdę "na pysku, najjaśniejszą, zwaną Psem, i czerwoną". Jednocześnie astrofizyka współczesna, badając możliwe scenariusze losów Syriusza, stwierdza, że szanse, by w ciągu 1000-2000 lat ten gwiezdny system z czerwonego stał się błękitnym, są niewielkie, jeśli nie żadne. Ale i to nie wszystko. Jakby zawczasu idąc w sukurs dzisiejszym astronomom, nie wszystkie źródła starożytne potwierdziły czerwonawą barwę Psiej Gwiazdy. Na przykład w astrologicznym poemacie Astronomica Maniliusa (pierwsza połowa I w. n.e.) czytamy:<br><br>&lt;gap&gt;<br><br>Fragment z Maniliusa wyciągnął na światło dzienne w 1896 roku Włoch Giovanni Schiaparelli (1835-1910), zaskarbiając sobie podziw filologów doskonałą znajomością tekstów