badawczych, jaki też interpretacji materiału empirycznego.<br>Wprowadzone z powyższych rozważań wnioski, potwierdzające dość powszechne przekonanie o istotnej roli mikrostruktury w płaszczyźnie kulturalnego uczestnictwa, pozostają w sprzeczności z realnymi możliwościami penetracji socjologa w tej sferze. Obserwacja uczestnicząca, analiza dokumentów osobistych czy inne techniki nie są właściwymi metodami w badaniach obejmujących większe zbiorowości: mogą najwyżej dostarczyć materiału uzupełniającego. W tej sytuacji cząstkowym przynajmniej rozwiązaniem mogłoby być dopracowanie się typologii zasadniczych elementów mikrostruktury z uwagi na ich systemy wartości, kryteria kulturowych wyborów, dominujące wzory zachowań, normy itp. Dysponowanie taką, możliwie aktualizowaną, siatką podstawowych - z uwagi na kulturalne uczestnictwo - elementów mikrostruktury stwarzałoby możliwość "odnoszenia" do