w Berlinie, jest opowiadanie, jakoby Edward VII miał swą osobistą działalnością doprowadzić do utworzenia wrogiej Niemcom koalicji i do ich oskrzydlenia. Edward VII nie kierował polityką zagraniczną Wielkiej Brytanii, a jedynie swoją znajomością świata i ludzi niejednokrotnie wspierał swych ministrów; tak było np. w Paryżu w 1903 r., gdy zapoczątkowano zbliżenie francusko-brytyjskie i gdy chodziło o usunięcie trudności istniejących w stosunkach pomiędzy Francją a Wielką Brytanią. Monarcha, który zdobył doświadczenie w pracy państwowej, doświadczenie, kierowane zdrowym rozsądkiem, rozporządzał w monarchiach parlamentarnych nie władzą wprawdzie, ale znacznym wpływem osobistym. Ze zdaniem jego powszechnie się liczono, opinii jego powszechnie szukano. Taki wpływ