kształcenia kadr wpływają jednak nie tylko obiektywne trudności, ale także niedoskonałość stosowanych w tej dziedzinie tradycyjnych metod planistycznych. dla sporządzenia bilansów zasobów pracy oraz kadr kwalifikowanych te tradycyjne metody już w latach sześćdziesiątych, a zwłaszcza w dekadzie lat siedemdziesiątych, zaczęły okazywać się niewystarczające. Ponadto bilanse określające zapotrzebowanie na kadry w zbyt małym stopniu wpływają na zadania w sektorze szkolnictwa, jak również na zmiany w strukturze kształcenia. Nie są także dostatecznie uwzględniane w procesie planowania kadr relacje między poziomem i rodzajem wykształcenia, płacami, poziomem i modelami konsumpcji, prestiżem społecznym i motywacją do uzyskania określonego poziomu i typu kwalifikacji. <br>&lt;tit1&gt;4. Perspektywy gospodarowania czynnikiem ludzkim