gazie wzbijały się nad lasem i ostrym zakolem wyrównywały kurs na wschód, zostawiając za sobą podobne smugi spalin. Był to dzień niemieckiej agresji na Związek Radziecki. Tego właśnie dnia przed 27 laty - o tej samej popołudniowej czerwcowej godzinie na stacji kolejowej w Brześciu Litewskim, młody chłopiec, podoficer Armii Czerwonej, otoczony ze wszystkich stron przez nieprzyjaciela, toczył beznadziejny i śmiertelny bój do ostatniego pocisku. Pozostawił na ścianie wydrapany bagnetem napis dla potomnych, który nie tak dawno czytałem. <br>I oto dzisiaj stoję tu w Monachium na placu Wittelsbacher z Niemcami, tymi których znam i tymi których nie znam, ale mam dla nich także wiele szacunku