ceniono sobie czas. - Halo? Chcę mówić z panem Henrykiem... Nieważne, kto. Na pewno będzie chciał. - Chwila ciszy. - Cześć, Skarpeta. Mam do ciebie taką małą prośbę...<br>***<br>Podłoga miała wymiary jednoosobowego tapczanu. Wyżej było nieco szerzej: między stemplami z surowych pni wyżłobiono głębokie wnęki na zapasy. Póki człowiek siedział, wsparty łokciem o ziemną półkę, ciasnota nie dokuczała aż tak bardzo.<br>- No i zostałam wdową.<br>Gnietli się w tej norze pół godziny, a od dwudziestu minut mieli światło i mogli się przyglądać, jak z Mirka uchodzi reszta życia. Nikt się nie odzywał. Baśka tuliła do piersi głowę męża, głaskała jego dłoń, lecz mówić nie