w niej osobistością oficjalną: prezesem Związku Kompozytorów, przewodniczącym różnych, niekiedy ważnych komisji, członkiem Rady Kultury, krytykiem muzycznym "Przeglądu Kulturalnego" i redaktorem naczelnym "Ruchu Muzycznego". Do 1968 r., gdy zaprotestował przeciw inwazji na Czechosłowację, uczestniczył w zebraniach i kongresach, chodził na przyjęcia do Prezydium Rady Ministrów i do kapitalistycznych ambasad, spotykał znakomitości przyjeżdżające z zagranicy, nie tylko muzyków, wyjeżdżał w oficjalnych delegacjach do sąsiednich krajów i do Chin, ale również na Zachód. W jakiejś mierze cieszył się zaufaniem władz, choć mówił wiele z tego, co myślał - z zachowaniem dobrych manier, ale całkiem stanowczo i tak, że jego stanowisko nie mogło budzić żadnych