Cechą charakterystyczną anomalii jest fakt, że forma BD(A , U) nie może być <br>zapisana jako różnica dwóch form <br>&lt;gap&gt;<br>dla jakiegokolwiek wyboru &lt;gap&gt; (w przeciwnym razie dodalibyśmy &lt;gap&gt; z odpowiednim współczynnikiem do lagranżjanu efektywnego, co pozwoliłoby na skasowanie anomalii, co jest niemożliwe - anomalie znikają tylko wtedy, gdy skład pól jest taki, że współczynnik &lt;gap&gt; znika). <br>Anomalie występują jedynie w parzystej liczbie wymiarów, dlatego zawsze będziemy <br>zakładać, że D jest parzyste. Opiszemy poniżej ogólną procedurę definiowania <br>ID(A , U), a na końcu tego paragrafu podamy wzory na wartość wkładu od wszystkich istotnych rodzajów pól w dowolnej liczbie wymiarów do anomalii cechowania, grawitacyjnej i anomalii mieszanych. <br>Zacznijmy