a więc przed czerwcowym zjazdem w Berlinie i utworzeniem Kongresu Wolności Kultury w Paryżu. Jego i jego Komitetu stosunki z paryskim Kongresem to dzieje zmieniającej się taktyki wobec wschodniej ideologii. Twórcy paryskiego Kongresu reprezentowali NCL, czyli The Non-Communist-Left i odnosili się krytycznie do wielu wydarzeń w Ameryce, niejako zrzucając balast, żeby zbliżyć się do powszechnej w Europie krytyki amerykańskiego systemu (rasizm, proces Rosenbergów, maccartyzm, wojna w Wietnamie). Hook i jego koledzy w Nowym Jorku, stojąc wobec dobrze zorkiestrowanej propagandy antyamerykanizmu, starali się każde oskarżenie badać osobno i zająć stanowisko wyważone. Wobec "rewolucji" lat sześćdziesiątych i polityzacji uniwersytetów zachowali trzeźwość