Czuł, że los mu sprzyja. Swoją drogą, muszę opieprzyć wuefistkę, że nic mi nie powiedziała - pomyślał, nie pamiętając chyba swoich apeli o samodzielność i niezawracanie mu głowy, kierowanych do podwładnych za każdym razem, gdy czegoś od niego chcieli. <br>- Zaraz wezwę towarzyszkę Wiśniewską, aby opowiedziała wam więcej o tej małej - nie zważając na powstrzymujący gest trenera, szybko wyszedł z gabinetu.<br>- Wezwijcie mi tu zaraz Wiśniewską - rzucił do siedzącej przy oknie woźnej, a sam ciężko oparł się o parapet.<br>Źle ze mną - pomyślał - skoro jakiś trener może tak łatwo wyprowadzić mnie z równowagi. Wziął kilka głębokich oddechów i starał się uspokoić drżenie rąk