wyznaniowej jedności Francji, Niemiec czy Niderlandów. Natomiast zarówno Polska, jak Litwa, owej jednolitości nigdy właściwie nie zaznały. Oba te państwa były zamieszkane nie tylko przez licznych wyznawców prawosławia, ale i przez zwolenników judaizmu czy nawet islamu (Tatarzy, osiadli w Wielkim Księstwie). Stąd też pojawienie się - obok innych konfesji nie uznających zwierzchnictwa Rzymu - także luteranów, nieco później kalwinistów, braci czeskich i polskich nie było wstrząsem dla mieszkańców rozległego państwa, które po unii lubelskiej zyskało nazwę Rzeczypospolitej. Od wielu pokoleń przywykli oni przecież do sąsiadowania z przedstawicielami innych wyznań w tym samym nieraz mieście czy (jeśli idzie o szlachtę) powiecie.<br><br>Zygmunt I Stary