każą kobietom zapominać o mym nosie i dość podłej figurze.<br>- Będziesz mieszkał u mnie, Jasiu - oświadczyła Renata. Zachwycony, wziąłem ją pod rękę i pojechaliśmy na Hożą do jej pokoiku. Umeblowanie powiększyło się o stos brudnych naczyń na stoliczku, kilka pustych butelek po winie na parapecie oraz o nowe sterty książek, zwłaszcza klasyków marksizmu. Na sznurku, przeciągniętym w poprzek pokoju, suszyła się bielizna. Nic mi ten bałagan nie przeszkadzał: przekroczyłem z biciem serca próg gniazda naszej miłości. Tak naprawdę to zawsze chciałem dzielić jakiś kąt z kobietą mego życia i teraz, w progu tego podłego pokoiku, wydawało mi się, że wpłynąłem do