nieokreślone przeczucia, świadomość tego, że jest bliski katastrofy i wszystkie siły ziemskie i boskie sprzysięgły się przeciw niemu - wytworzyły nastrój przygniatający. "To nieładnie z jej strony!... - pomyślał z wyrzutem i widział na dnie kieliszka drogą bizantyjską twarz, do której się modlił poprzez koniak i wszystkie operacje - to nieładnie, że wciąż zwleka. Prawda naszego uczucia wymaga logicznych skutków!" Tego pechowego piątku przekonał się, że cała jego życiowa filozofia jest dziurawa i pod wielu względami nie wytrzymuje krytyki. Znowu przypomniał sobie umarłą na stole kobietę z ropniem opłucnej i przełknął to wspomnienie z takim trudem, jak gdyby cierpiał na dysfagię: "Zbyt po znachorsku