się zdawało? Może to chytra natura, powoli, w oparach religii i kultury szykowała jak najdoskonalsze gniazdko dla naszych małych? I ta triumfalnie sącząca się z głośników umieszczonych gdzieś pod sufitem supermarketu piosenka jakiejś nimfetki, opiewająca zapewne uroki fizycznej miłości, jest właśnie w tym dniu, w tej godzinie podsumowaniem mojej drogi życiowej? Łudzony przez kulturę i naturę, nęcony przez podniosłe i przyziemne wabiki, przygotowywałem po prostu wygodny dom dla swojej samiczki i małych. No, ale okay, było w porzo. Nie narzekam. <br><br>- Wstawaj - mówi wesoło Gocha, potrząsając połami mojego namiotu - małego ortalionowego mikrusa bez tropiku, którego jedyną zaletą jest niska waga. Poza tym