szperacz

Słownik języka polskiego PWN*

szperacz
1. pot. «ten, kto lubi szperać, zwłaszcza w bibliotekach lub archiwach»
2. środ. «żołnierz z patrolu stanowiącego ubezpieczenie kolumny w marszu»
3. pot. «ruchomy reflektor, który oświetla coraz to inne miejsca w terenie»
4. łow. «pies myśliwski używany do tropienia zwierzyny»

• szperacki • szperaczka • szperactwo
zgłoś uwagę
Zobacz więcej w naszym serwisie o "szperacz"

Autentyczne przykłady użycia w Korpusie

…ten przystawał na chwilę, by odwrócić stronę gazety, chłopcy jak szperacze dawali nura w chwasty rowu, gdy ruszał przed siebie, wyskakiwali…

 

…nic niekontrolowanego. Jednocześnie mieliśmy dzięki temu prawie bezpośrednią łączność ze szperaczem. To znaczy do czasu. Nagle łączność urwała się i w…

 

…nie chce już nosić. W zamian żądał wejścia do grona szperaczy, na pełnych prawach, a więc łącznie z możliwością nieskrępowanego dostępu…

 

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego