szperacz

Wielki słownik ortograficzny PWN*

szperacz (osoba) -cza, B.= D.; -cze, -czy (a. -czów)
szperacz (reflektor) -cza, B.= M.; -cze, -czy

Słownik języka polskiego PWN*

szperacz
1. pot. «ten, kto lubi szperać, zwłaszcza w bibliotekach lub archiwach»
2. środ. «żołnierz z patrolu stanowiącego ubezpieczenie kolumny w marszu»
3. pot. «ruchomy reflektor, który oświetla coraz to inne miejsca w terenie»
4. łow. «pies myśliwski używany do tropienia zwierzyny»

• szperacki • szperaczka • szperactwo

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

szperacz

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Zasady pisowni i interpunkcji

Kliknij, aby zobaczyć „szperacz” w Zasadach Pisowni

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „szperacz” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego