recte

Słownik języka polskiego PWN*

recte [wym. rekte] «właściwie, poprawnie, słusznie (zwany)»
zgłoś uwagę

Autentyczne przykłady użycia w Korpusie

…myśli było bóstwo. W przekonaniu bowiem wczesnych
hermetyków najstarszym filozofem (
recte alchemikiem) był sam Bóg,
którego imienia również strzegła bezwględna tajemnica…

 

…i bardzo czerwono-wątrobowe usta.
DRAŃ – RYSZARD DE KORBOWA-KORBOWSKI
recte MACIEJ WIKTOŚ – przystojny brunet, bardzo draniowaty, lat 20, ogolony, podobny…

 

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego