dopalacz

Słownik języka polskiego PWN*

dopalacz
1. «substancja naturalna lub syntetyczna (albo mieszanka tych substancji), o działaniu odurzającym lub pobudzającym, zbliżonym do działania narkotyku»
2. «urządzenie w układzie wydechowym silnika samochodowego redukujące szkodliwe składniki w spalinach»
3. «w silniku turboodrzutowym: urządzenie do spalania dodatkowego paliwa w celu zwiększenia siły ciągu silnika»
zgłoś uwagę

Autentyczne przykłady użycia w Korpusie

…kilku latach eksploatacji staje się na tyle "okrzepnięty", że chemiczne "dopalacze" poprawiające efektywność działania wosków nie mają już szkodliwego wpływu na…

 

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego