dopalacz
Wielki słownik ortograficzny PWN*
dopalacz -cza; -cze, -czy
Słownik języka polskiego PWN*
dopalacz
1. «substancja naturalna lub syntetyczna (albo mieszanka tych substancji), o działaniu odurzającym lub pobudzającym, zbliżonym do działania narkotyku»
2. «urządzenie w układzie wydechowym silnika samochodowego redukujące szkodliwe składniki w spalinach»
3. «w silniku turboodrzutowym: urządzenie do spalania dodatkowego paliwa w celu zwiększenia siły ciągu silnika»
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Zagraj z nami!
