marran

Słownik języka polskiego PWN*

marran, maran «w średniowieczu: portugalski lub hiszpański Żyd, który przyjął chrzest w celu uniknięcia prześladowań religijnych, w ukryciu praktykując judaizm»
• marrański, marański
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego