plomba

Słownik języka polskiego PWN*

plomba
1. «zwarta, twardniejąca masa, którą dentysta wypełnia ubytki w zębach»
2. «ołowiany krążek z odbitą pieczęcią lub pieczęć z laku umieszczane na towarach jako znak fabryczny lub dowód opłacenia cła, zakładane też w celu zabezpieczenia towarów, pomieszczeń itp. przed naruszeniem lub otwarciem»
3. «budynek wzniesiony między dwoma wcześniej zbudowanymi domami»
4. «masa cementowa, którą wypełnia się ubytki w pniu rosnącego drzewa»
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego