-top

Słownik języka polskiego PWN*

-top «ostatni człon wyrazów złożonych mający znaczenie: miejsce, obszar, okolica, teren»
tip-top «bardzo dobrze, doskonale»
top I
1. «topienie metalu»
2. «produkt topienia metalu»
top II
1. «szczyt sławy, popularności, wysokie miejsce zajmowane przez kogoś lub przez coś»
2. «czołówka, elita»
3. «krótka, nierozpinana bluzka damska, zwykle obcisła»
4. żegl. «wierzchołek drzewca ustawionego pionowo»

• topowy
top III zob. topos
• topiczny
top management [wym. top menedżment] «ścisłe kierownictwo przedsiębiorstwa, korporacji itp.»
top modelka «bardzo popularna modelka»
topić
1. «zanurzać w wodzie człowieka lub zwierzę w celu pozbawienia życia»
2. «sprawiać, żeby coś znalazło się pod wodą»
3. «roztapiać, rozpuszczać»
4. «zagłębiać jakąś część ciała lub trzymany przedmiot w czymś»
topiony «przetworzony przez topienie»
topić się
1. «tonąć»
2. «rzucać się do wody z zamiarem pozbawienia się życia»
3. «zanurzać się w czymś grząskim lub znikać pod wodą»
4. «topnieć»

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego