tracić

Wielki słownik ortograficzny PWN*

tracić -cę, -cą; trać•cie
tracenie

Słownik języka polskiego PWN*

tracić
1. «przestawać coś mieć, zostawać bez kogoś lub bez czegoś»
2. «ponosić stratę materialną»
3. «marnować coś»
4. «wydawać się gorszym, mniej wartościowym»
5. «wykonywać na kimś wyrok śmierci»
tracić się
1. «niknąć, ginąć»
2. «stawać się zakłopotanym»

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

tracić
tracenie

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „tracić” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „tracić” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Synonimy

tracić (władzę, przyjaciół)
tracić (pieniądze, majątek)
tracić (czas, okazję)
tracić ducha
tracić głowę
tracić na sile
tracić na wadze
tracić nerwy
tracić orientację
tracić panowanie nad sobą
tracić przytomność
tracić rozum
tracić słuch
tracić wzrok
tracić życie

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego