Urzędów

Słownik języka polskiego PWN*

urząd
1. «organ administracji państwowej o określonym zakresie działania; też: zespół osób i środków zapewniający realizację funkcji tego organu»
2. «budynek, pomieszczenie, w którym znajdują się instytucje władzy publicznej»
3. «wysokie stanowisko pełnione przez kogoś w danej instytucji»
urzędowy
1. «dotyczący urzędu i jego pracy»
2. «pracujący w jakimś urzędzie, zajmujący się jakąś sprawą z urzędu»
3. «sformalizowany, oficjalny i oschły»
4. «oficjalnie przyjęty przez władze państwowe dla danego kraju»

• urzędowo • urzędowość
czas miejscowy, urzędowy «rachuba czasu obowiązująca na danym obszarze»
droga administracyjna, służbowa, urzędowa «sposób załatwiania spraw za pośrednictwem władz administracyjnych lub innych zgodnie z obowiązującymi przepisami»
język urzędowy, kancelaryjny «język właściwy przekazom związanym z działalnością instytucji administracyjnych, prawnych»
obrońca z urzędu «prawnik wyznaczony przez sąd do obrony oskarżonego, którego nie stać na pokrycie kosztów obrony»
osoba urzędowa «osoba występująca lub działajaca z tytułu swego urzędowego stanowiska»
styl urzędowy, kancelaryjny «styl właściwy przekazom związanym z działalnością instytucji administracyjnych, prawnych»
urząd probierczy «urząd zajmujący się kontrolą i oznaczaniem przedmiotów zawierających metale szlachetne»
urząd stanu cywilnego «urząd, w którym notowane są narodzenia, zgony, małżeństwa i rozwody obywateli»
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego