bodziec
Słownik języka polskiego PWN*
bodziec
• bodźcowy
1. «czynnik wywołujący reakcję organizmu»
2. «okoliczność, zdarzenie, czynnik zachęcające do działania»
• bodźcowy
bodziec bezwarunkowy «czynnik działający bezpośrednio na zmysły»
bodziec podprogowy «bodziec tak słaby, że nie wystarcza do wywołania reakcji»
bodziec progowy «bodziec o najmniejszej intensywności niezbędnej do wywołania reakcji»
bodziec warunkowy «czynnik działający pobudzająco przez skojarzenie»
