dowód

Słownik języka polskiego PWN*

dowód
1. «okoliczność lub rzecz dowodząca czegoś, świadcząca o czymś»
2. «dokument urzędowy stwierdzający coś»
3. log. «skończony ciąg zdań uzasadniający prawdziwość danego twierdzenia»

• dowodowy
dowód nie wprost, dowód pośredni, dowód apagogiczny «dowód polegający na wykazaniu, że zaprzeczenie tezy prowadzi do wniosku sprzecznego z założeniem bądź też z jakimś twierdzeniem prawdziwym»
dowód ontologiczny «jeden ze średniowiecznych argumentów na istnienie Boga, głoszący, że w pojęciu istoty doskonałej tkwi konieczność jej istnienia i że zatem samo pojęcie Boga jest dowodem, że Bóg istnieje»
dowód osobisty «dokument stwierdzający tożsamość danej osoby, wydawany każdemu obywatelowi, który ukończył osiemnaście lat»
dowód rzeczowy «przedmiot mający znaczenie dla wykrycia lub potwierdzenia winy oskarżonego»
dowód tożsamości «każdy dokument stwierdzający tożsamość danej osoby, np. paszport, dowód osobisty, prawo jazdy»
dowód wprost «dowód polegający na wykazaniu prawdziwości danego twierdzenia przez wyciąganie wniosków z innych twierdzeń, prawdziwych lub przyjętych bez dowodu»

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego