górny
Słownik języka polskiego PWN*
górny
• górnie • górność
1. «znajdujący się lub odbywający się na pewnej wysokości»
2. «o niektórych częściach ciała występujących parami: będący u góry»
3. «ambitny, wzniosły»
4. «o sposobie wypowiadania się: przesadnie wzniosły»
5. «o biegu, odcinku rzeki: bliższy źródła»
6. «o kraju, dzielnicy, miejscowości: leżący bliżej źródła rzeki lub wyżej położony»
7. «o okresach geologicznych: młodszy»
8. «o dźwiękach: należący do wyższej części skali muzycznej»
• górnie • górność
regiel górny «piętro roślinne Tatr, występujące na wysokości 1200–1500 m, utworzone przez las świerkowy»
górna granica czegoś «poziom, wartość jakiegoś zjawiska lub parametru najwyższe z możliwych»
kończyna górna «część ciała człowieka od barku do końca palców, służąca do chwytania»
kulminacja górna «osiągnięcie przez ciało niebieskie największej wysokości nad horyzontem»
