pancerny
Słownik języka polskiego PWN*
pancerny I «pokryty pancerzem, stanowiący pancerz lub przeznaczony na pancerze»
pancerny II
1. «żołnierz wojsk pancernych»
2. «w dawnym wojsku polskim: żołnierz noszący pancerz, uzbrojony w szablę, włócznię, łuk lub broń palną»
towarzysz (pancerny) «w dawnym wojsku polskim: szlachcic zaciągający się do chorągwi husarskiej lub pancernej z własnym pocztem»
broń pancerna
1. «opancerzone wozy bojowe, uzbrojone w broń palną»
2. «wojska wyposażone w takie wozy»
ryba pancerna «ryba okresu sylurskiego i dewońskiego»
wojska pancerne «oddziały wojskowe, których głównym wyposażeniem są czołgi lub inne pojazdy opancerzone»