podniosły
Słownik języka polskiego PWN*
podniesienie «w liturgii katolickiej: następująca po konsekracji część mszy, w czasie której ksiądz podnosi w górę hostię i kielich»
podnieść — podnosić
1. «niosąc, ciągnąc lub pchając, umieścić kogoś, coś na wyższym miejscu, w pozycji pionowej»
2. «wziąć coś, co leży nisko lub co upadło»
3. «pomóc komuś wstać lub usiąść»
4. «niosąc, trzymając, przybliżyć do czegoś»
5. «uczynić coś wyższym przez nasypanie, nałożenie czegoś itp.»
6. «spowodować uniesienie czegoś w górę, w powietrze»
7. «spowodować zwiększenie czegoś pod względem liczby, nasilenia, znaczenia, wartości, jakości itp.»
8. «uczynić coś lepszym»
9. «zacząć jakąś akcję, działalność»
10. «powiedzieć lub napisać o czymś lub o kimś z uznaniem»
11. «zbudować od nowa»
podnieść liczbę do kwadratu «pomnożyć daną liczbę przez nią samą»
podnieść liczbę do potęgi «pomnożyć liczbę przez siebie określoną ilość razy»
podnieść liczbę do sześcianu «pomnożyć daną liczbę dwukrotnie przez nią samą»
podnieść się — podnosić się
1. «zmienić pozycję leżącą lub siedzącą na stojącą»
2. «zostać podniesionym»
3. «stać się wyższym niż poprzednio»
4. «wzbić się w górę, w powietrze»
5. «przestać znajdować się w jakimś stanie»
6. «stać się większym, intensywniejszym»
7. «o głosie, dźwięku itp.: rozlec się głośno»
8. «zacząć się gwałtownie»
