prawy
Słownik języka polskiego PWN*
prawy prosty, prawy sierpowy, prawy sierp «w boksie: cios prosty, cios sierpowy zadany przeciwnikowi prawą ręką»
prawy I
1. «znajdujący się po przeciwnej stronie ciała ludzkiego lub zwierzęcego w stosunku do tej, gdzie normalnie jest serce; też o otoczeniu człowieka: znajdujący się po stronie ręki, która jest dalej od serca»
2. «o stronie tkaniny, ubrania itp.: zewnętrzny, wierzchni»
3. «konserwatywny, prawicowy»
dogmatyka prawa «dyscyplina zajmująca się analizą, systematyzacją i interpretacją norm obowiązującego prawa na potrzeby praktyki prawniczej»
falandyzacja prawa «naginanie prawa zależnie od doraźnych potrzeb»
interpretacja prawa «ustalenie znaczenia i zakresu normy prawnej, która budzi wątpliwości w procesie stosowania prawa»
kolizja prawa «sytuacja, w której konsekwencje prawne danego zdarzenia określane są przez różne normy w sposób wykluczający ich łączne zastosowanie»
martwa litera (prawa) «ustawa, zarządzenie nierespektowane przez nikogo»
państwo prawa «państwo, w którym są przestrzegane prawa»
prawa kardynalne «w Polsce XVII–XVIII w.: przepisy prawa ustalające podstawowe zasady ustrojowe państwa»
prawa norymberskie «zbiór aktów prawnych i norm prawa zwyczajowego powstały po II wojnie światowej na podstawie wyroków orzekanych w Norymberdze w sprawach zbrodni wojskowych i zbrodni przeciwko ludzkości»
przedmiot prawa, zobowiązania, własności itp. «rzecz, postępowanie, umowa itp., na które rozciągają się pewne normy prawne»
teoria państwa i prawa «dyscyplina prawnicza zajmująca się podstawowymi zagadnieniami państwa i prawa»
wszelkie prawa zastrzeżone «formuła zamieszczana na książkach, płytach itp., zabraniająca ich publikowania przez inne wydawnictwa»
z prawa «z prawej strony»
Synonimy
Zagraj z nami!
