tropić
Słownik języka polskiego PWN*
tropić
• tropiciel
1. «ścigać jakieś zwierzę, idąc jego tropem»
2. «śledzić kogoś»
3. «ścigać kogoś»
4. «z uporem, z zacięciem szukać oznak, śladów czegoś postrzeganego jako szkodliwe, złe itp.»
• tropiciel
trop I «odbicie stopy zwierzęcia na ziemi lub na śniegu»
trop II
• tropiczny
1. «wyraz lub zwrot w znaczeniu przenośnym, tworzący zwrot stylistyczny»
2. «wstawka melodyczna dodawana wraz z nowym tekstem do melodii chorałowej, rozpowszechniona w IX–XIII wieku»
• tropiczny
trop gonny «trop zwierzęcia w biegu»