tyka
Słownik języka polskiego PWN*
tyka
1. «długa, gruba tyczka»
2. pot. «o młodym człowieku, wysokim i bardzo chudym»
3. łow.; zob. konar w zn. 2.
4. «pływający znak nawigacyjny w postaci drąga na kotwicy»
tknąć — tykać I
1. «dotknąwszy, poruszyć coś z właściwego miejsca»
2. «napocząć, naruszyć coś lub skosztować czegoś»
3. «uderzyć kogoś»
4. «wykorzystać kogoś seksualnie»
5. «zacząć coś robić»
6. «o uczuciach, myślach itp.: opanować kogoś»
7. «o nieszczęściach, chorobach itp.: spaść na kogoś»
tknąć się — tykać się zob. tknąć w zn. 1, 2.
tyk I pot. «tykanie jakiegoś mechanizmu, urządzenia, np. zegara»
tyk II «gęste, matowe, czerwone płótno używane na wsypy»
tykać III pot. «zwracać się do kogoś, używając formy ty»
tykać się I zob. tknąć się.
tykać się II pot. «zwracać się jeden do drugiego, używając formy ty»
tykać się III pot. «posądzać kogoś o coś»
