zwyczajny
Słownik języka polskiego PWN*
zwyczajny
• zwyczajnie • zwyczajność
1. «taki jak zawsze w danych okolicznościach»
2. «o człowieku: jeden z wielu, niewyróżniający się»
3. «o rzeczach: prosty, niewyszukany»
4. «wyraz, którego używa się, aby podkreślić oczywistość lub typowość tego, co określa następujący składnik wypowiedzi»
5. «drugi człon nazw gatunków roślin lub zwierząt, oznaczający ich pospolitość»
• zwyczajnie • zwyczajność
członek czynny, rzeczywisty, nadzwyczajny, zwyczajny; członek korespondent, członek tytularny «w towarzystwach naukowych: tytuły pracowników naukowych»
profesor zwyczajny «najwyższe stanowisko samodzielnego pracownika naukowego na wyższej uczelni lub w instytucie»
bagno zwyczajne «krzew o skórzastych liściach wydzielających silną woń, używanych jako środek przeciwmolowy»
sesja zwyczajna «sesja, np. sejmowa, zwoływana w zwykłym trybie i odbywająca się w przewidzianych z góry terminach»
