łąka
Słownik języka polskiego PWN*
łąka «teren gęsto porośnięty roślinami, głównie trawami, używanymi na paszę lub do wypasu; też: rośliny porastające ten teren»
• łąkowy
• łąkowy
łąka łęgowa zob. łęg w zn. 1.
łąka podwodna «zbiorowisko roślin wodnych zarastające dno litoralu mórz i jezior oraz dno wód płynących»
łąka turzycowa, kwaśna «podmokła łąka porośnięta turzycami»