tunika

Słownik języka polskiego PWN*

tunika
1. «długa, zwykle luźna, bluzka noszona na wierzch»
2. «dawniej: krótka spódniczka noszona na wąskiej sukni; też: suknia z taką spódniczką»
3. «spodnia szata z lekkiej, niebarwionej tkaniny wełnianej, zwykle bez rękawów, noszona w starożytnym Rzymie»
4. «galaretowata lub stwardniała wydzielina nabłonka okrywająca ciało niektórych zwierząt morskich»
zgłoś uwagę

Autentyczne przykłady użycia w Korpusie

…i porażki.
Na księdze leżała złożona szarfa, jaką przewiązuje się
tunikę.
"Błękit maga" – pomyślałem, biorąc ją do rąk. Owinąłem się w…

 

…co przeszła, kłuła oczy błękitem magów. Odgiął palcem skraj mej tuniki, spojrzał na tatuaż, który czekał na dopełnienie kolorem mistrza Kręgu…

 

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego